Fietsen is helemaal mijn ding. Hoe dat komt? Tja, als scholier fietste ik al graag met mijn tante door polders en over dijken. Op zoek naar vogeltjes, de verrekijker bij de hand. Toen ik later een hoop stress had, wilde ik maar één ding: de fiets op. Later fietste ik met mijn Ierse vriend door voormalig Joegoslavië, het zuiden van Noorwegen en de VS. Het bleef kriebelen. Elke keer wilde ik weer op verkenning. Het vrije gevoel. In coronatijd bleef ik in Nederland hangen en zag ik weer hoe waanzinnig mooi het ook hier kan zijn.
Na een paar jaar op een nieuwsredactie sprong ik in het diepe. Nu schrijf, fotografeer en film ik vooral mijn fietstochten. Dichtbij huis, en verder weg. Héérlijk.
Fietsen is niet alleen de ideale manier om een plek te ontdekken, het werkt ook als een pilletje, beter zelfs. Het geeft me rust in mijn hoofd, en doet me vrolijker voelen. Door fibromyalgie heb ik last van pijn en vermoeidheid, die zich niet snel laten wegjagen. Maar fietsen.... ja, die doet dat wel.
